Nie ma przegranych, dopóki piłka w grze.

 Nawet własny ból nie jest tak ciężki, jak ból z kimś współodczuwany, ból za kogoś, dla kogoś, zwielokrotniony przez wyobraźnię.

 Po winie rozum w głowie ginie.

 ...ale nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być gorzej.

 - Nic mi nie jest. Mogę stać.
- Trudno to nazwać staniem, skoro potrzebna ci ściana, żeby utrzymać się na nogach.
- To "opieranie się" - sprostował Jace. - Pierwszy etap stania.

 Gdy pisze się o minionych przykrościach, humor przychodzi łatwo.
Kpina maskuje ból.

 
Wszystkim chciałbym być,
wszystko przeżyć,
połączyć w sobie najdziksze
sprzeczności,
aż pękłbym wreszcie.

 Ważna jest opowieść, nie opowiadający.

 Błogosławieni, którzy potrafią

śmiać się z własnej głupoty,

albowiem będą mieć ubaw do końca.

 Stojąc na krawędzi widzi się najrozmaitsze rzeczy, których nie można dojrzeć ze środka.

 Rydwany się toczą i toczą się słowa. Co większą ma silę - czy miecz, czy rozmowa?