Umieć żyć to najrzadziej spotykana umiejętność na świecie.

 Człowiek czuje, że dorósł, kiedy wie, że to, co dobrze wygląda, niekoniecznie jest dobre.

 Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata,
a nie dostrzegasz belki we własnym oku?

 Bo już taki się zwyczaj utarł, że każdy ma swoje dzieciństwo, młodość, wiek dojrzały, a niektórym tego nawet za mało i mają jeszcze nadzieję na wieczność.

 Zgodziłem się z nim, że niezbyt wiele dobrego da się powiedzieć o starości, a on mi na to, że zna jedną dobrą rzecz, więc spytałem jaką. Odpowiedział, że zaletą jest to, że nie trwa długo.

 Umowę można spisać zawsze, ale ona warta jest tyle co papier.
A słowo jest warte tyle, co honor.

 Nigdy nie wątp w człeka prawego i szlachetnego. Taki zawsze coś spieprzy. Oczywiście wszystko w imię większego dobra.

 To, co płynie z głębi naszego serca, nie wymaga wysiłku.

 Powodzenie nie trwa wiecznie, a porażka nie jest katastrofą.

 - Nie umawiam się z nieznajomymi. - oświadczyłam.
- Na szczęście ja tak. Przyjadę o piątej.

 W każdym z nas siedzi dwoje ludzi o jednej twarzy i jednym ciele.