Świat to potwór zębaty, gotów gryźć, gdy tylko zechce.

 A na nieznajomych można czasem bardziej liczyć, chociażby dlatego, że jest ich więcej.

 Już nie rozumiem nic, już nic nie kumam,
już nie umiem żyć, nie umiem być,
już nie umiem czuwać, już nie umiem nic.

 Wyglądaj jako kwiat niewinny, ale niechaj pod kwiatem tym wąż się ukrywa.

 Zapamiętaj mnie, myśl o mnie, szukaj mnie, znajdź mnie.

 Wiem o tej potrzebie... Naród ginie, dlaczego? Aby wieszcz narodu miał treść do poematu. (...)Hymn anioła w wieszcza się przelewa, zaśpiewał, naród ginie, bo poeta śpiewa.

 Człowiek nie należy do żadnej ziemi, dopóki nie ma w niej nikogo ze swoich zmarłych.

 Jeśli mnie opuścisz, moje serce zamieni się w wodę i odpłynie.

 Nie wystarczy pokochać, trzeba jeszcze umieć wziąć tę miłość w ręce i przenieść ją przez całe życie.

 Nie próbuj kierować się rozumem, gdzie rozum nie ma nic do powiedzenia.

 Lubię znać prawdę, nawet jeśli jest bolesna. Sama przyznasz, że lepiej wiedzieć o sobie całą prawdę.