Wszystko już było, oprócz nas...

 Złość to wiatr, który gasi świecę rozumu.

 Miłość to nie choroba.

 Najbardziej obawiam się tego, że się Bogu znudzimy.

 Jedyną rzeczą gorszą od tego, że o nas mówią, jest to, że o nas nie mówią.

 Ale zawsze nadchodzi godzina w historii,
kiedy ten, co ośmiela się powiedzieć, że
dwa i dwa to cztery, jest karany śmiercią.

 Zakłada się, że miejsca, w których żyjemy, w końcu upodabniają się do nas.

 Nic, co żyje, nie żyje
ani samo, ani dla siebie.

 Chciałem, żeby całowała mnie tak jak ja ją – chciwie, zachłannie, jak człowiek głodny, nienasycony [...]. Chciałem, by oddawała mi każdy pocałunek, ale też każde muśnięcie ust, oddech przy szyi i każde przytulenie. Od pewnego czasu miałem jednak wrażenie, że oddaje mi coraz mniej, czasami byłem wręcz pewien, że jest już najbardziej zadłużoną dziewczyną na świecie.

 Ludzie rządzący chcą dokonać rzeczy niemożliwej: naprawiać zło złymi czynami.

 Po co chować urazę? (...) Co można zyskać, rozpamiętując dawne krzywdy? Nic. W ten sposób krzywdzisz tylko siebie, nikogo innego.