Nie tak miało być, chcieliśmy dziś żyć i iść przed ...

 Hrabina bowiem od dawna żyła tylko dla swego największego przyjaciela - pamiętnika.

 Nie odkładaj na jutro tego,
co trzeba zniszczyć dzisiaj.

 Poczuła straszliwy ból, wspomnienie strat, których nigdy nie da się zapomnieć.

 Boję się, że pewnego dnia stracę to wszystko co nie dość kochałem.
Pamiętaj i nie wahaj się kochać tego co kochać warto.

 Zamknij oczy. Ale nie umieraj, masz prawo do płaczu. A potem wstań i walcz o następny dzień.

 Nie ma cięższej pracy dla osoby aktywnej niż wypoczynek.

 Całe moje ciało było zrobione z bólu.

 Lojalność daje nam bezgraniczną nadzieje. Możliwie, ale jest pewien haczyk. Zaufanie buduje się latami, a można je zniszczyć w jednej chwili.

 Ale człowiek taki już jest - pocieszyła się. - Zastępuje strachem większą część swoich emocji.

 W sobotę znów próbowałem znaleźć kobietę mego życia. W niedzielę uznałem, że ona nie istnieje.