Mój dom to moja twierdza.

 Nie jest zbyt elegancko zmienić swoją dziewczynę w jałówkę.

 (...) starość jest jakoś podobna do dzieciństwa. Człowiek nie ma już wielu obowiązków i spraw niecierpiących zwłoki.
Czas rozciąga się jak guma, a jednocześnie bliskość śmierci sprawia, że każdy moment jest ważny i można rozkoszować się każdą chwilą, kiedy nic człowieka nie boli, co nie zdarza się zresztą tak często.

 Rzecz w tym, jaki nie jesteś, a nie w tym, jaki jesteś.

 ... Dokonanie wyboru między życiem a śmiercią jest ostatnią szansą zachowania godności.

 Trzeba cieszyć się z każdego nadchodzącego dnia tak samo jak z dnia zakończonego, chociażby tylko dlatego, że udało nam się przeżyć go, nikogo nie krzywdząc.

 Zamiatanie wszystkiego pod dywan i zamykanie w wygodnych skrytkach pamięci czasami obraca się przeciwko nam.

 Muzyka - po milczeniu - najlepiej wyraża to, co niewyrażalne.

 Życie nie jest tym, co człowiek przeżył, ale tym, co i jak zapamiętał.

 Czuła, że umiera i... próbowała żyć. Dla niego. Dla kota.

 Nie wiedziałam tylko, jak przeżyć następną godzinę, następny dzień i miesiąc.