W miłości nigdy nie jest za późno na drugą szansę.

 Ludzie kochają zwycięzcę. Podziwiają go. Zachwycają się nim, więcej, wielbią. Opisują go, używając słów takich jak bohater, odwaga i wytrwałość. Garną do niego, chcą go dotykać. Pragną być tacy, jak on. Ale dlaczego? Jakie cechy zwycięzcy chcemy naśladować? Jego zaślepioną pogoń za czczą chwałą? Jego rozdętą samolubną obsesję, by zawiesić na szyi kawałek metalu? Gotowość poświęcenia wszystkiego,
w tym ludzi, żeby w imię zdobycia tandetnej statuetki być lepszym od innych na sztucznej nawierzchni? Dlaczego oklaskujemy ten egoizm,
tę miłość własną

 Nas. Magiczne połączenie, krótki, sugestywny zaimek przypieczętowujący umowę.

 Tacy młodzi - powiedział w końcu - a z tak wieloma toczą bój.

 Odejdź od ludzi, którzy szantażują twoje emocje. Którzy wiecznie gadają o sobie. Których gęby kruszą się w kłamstwach. Odejdź od takich, którzy prześladują, obarczają winą i ogniem. Odejdź od tych, którzy mają na ciebie wyjebane. Zrozum, że nie naprawisz świata, że nie zmusisz nikogo, aby trwał przy tobie, kiedy nosisz ze strachu serce na ramieniu. Wiesz, czasem trzeba się poddać, żeby się ocalić.

 Nauka karmi się sama sobą.

 Nic nie jest tak złe ani tak dobre jak myślimy. Nic nie jest ostateczne.

 A ja chcę wyłączyć się choć na chwilę,
bo głowa pęka o nadmiaru informacji,
pytań, kto tutaj nie ma racji, a kto ma rację.

 Trudność nie polega na życiu z bliźnimi, lecz na ich zrozumieniu.

 Pieniądze nie czynią człowieka szczęśliwym,
ale niezwykle uspokajają.

 Płakać trzeba w spokoju. Tylko wtedy ma się z tego radość.