Licho nie śpi.

 [...] upłynęło trochę czasu, zanim przestałem jej wszędzie wyglądać, zanim się przyzwyczaiłem, że popołudnia straciły swój kształt [...], zanim moje ciało przestało wreszcie tęsknić do jej ciała; czasami sam dostrzegałem, jak moje ramiona i nogi szukały jej we śnie [...].

 Miecz w moim ręku
jest straszną bronią.
Przede wszystkim dla mnie.

 Jeśli czegoś nie widać, to lepiej żeby w ogóle tam nie zaglądać.

 Nic nigdy nie było dla mnie zbyt dziwne.

 Bo miłość nie jest racjonalna. Na całe, kur*a, szczęście!

 Ile niewypowiedzianych słów przepadło na zawsze. A może ważniejsze były od tych wszystkich wypowiedzianych.

 Życie jest do kitu. A poza tym zimno mi w stopy.

 Tęsknota za domem jest jak choroba, jak żałoba po czymś, co zostało utracone lub odebrane.

 Bezpieczeństwo daje w nagrodę niemoc.

 Pośpiech skraca drogi, ale oddala cel.