
Dziś jest tak, jakby każdy stał się wielbicielem samego siebie. ...
Dziś jest tak, jakby każdy stał się wielbicielem samego siebie.
I każdy promuje się na portalach społecznościowych.
Każdy jest swoim własnym paparazzo.
Ja nigdy nie będę wiedziała, jakie to uczucie, co wtedy przeżywałam.
Trzeba coś kochać, żeby to znienawidzić.
Najlepszym lekarstwem dla człowieka jest drugi człowiek.
Wiedziałam, że miłość jest ślepa, ale chyba głucha też.
Kocham zapach miasta po burzy.
Wszystko jest wówczas takie świeże,
oczyszczone, obmyte z grzechu.
To daje nadzieję.
Z jednej strony bywamy nieprzewidywalni i ranimy się własnym egoizmem, a z drugiej - potrafimy w trudnych chwilach obudzić w sobie tyle miłości dla bliskiej osoby, gdy tylko ktoś z nas jej potrzebuje...
Bo często jest tak, że nasza niewytłumaczalna słabość do pewnej osoby pozwala nam na niejednoznaczną rozmowę, która może rozbudzić w niej płomienne nadzieje bez pokrycia
Mogła żyć już tylko wspomnieniami, dni życia miną i prędzej czy później skończy się wszystko.
(...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze.
Najlepsze historie nigdy się nie kończą.