Dyscyplinę budują konsekwentnie realizowane małe akty odwagi.

 Dobrze wiemy, że umiera się raz. Na tym koniec.

 Człowiek może zagrzebać własne ego tylko do pewnej głębokości. Poniżej tego poziomu cała gra w altruizm stawała się żałosna.

 Nie można być szczęśliwym, póki się nie zrozumie, że życie jest smutne.

 Podróżować znaczy żyć. A w każdym razie żyć podwójnie, potrójnie, wielokrotnie.

 Człowiek nie docenia tego co ma i pragnie coraz więcej, dopiero gdy straci to co miał zaczyna żałować, że tego nie potrafił docenić...

 Młodość to kapryśna kochanka.
Zaczynamy ją rozumieć i doceniać dopiero wtedy, gdy odchodzi z innym, by nigdy nie wrócić.

 -Czasem wystarczy się pojawić-uśmiechnął się, przytulając mnie mocno.-I być.
-Ty będziesz?
-Już jestem.

 Miłość i nienawiść, to dwie strony tego samego ostrza.

 Bywają chwile, kiedy ludzie kochają zbrodnie.

 Krzyż - kiedy miłość idzie za daleko.