Psychoanaliza jest dla sparaliżowanych życiem.

 Sam w sobie wszystkim i końcem wszystkiego.

 Każdy z nas dostaje ciężar na miarę swoich możliwości.

 Matematyka nie posiada symboli na mętne myśli.

 Że też ludzie nie mogą zrozumieć, że jak koniec, to koniec.

 Życie jest zbyt krótkie,
aby tracić czas
na rozmowy o niczym.

 Życie z drugim człowiekiem polega na tym, że zaczyna się lubić jego dziwactwa.

 Czas i nadzieja sieją ziarna rozpaczy.

 Zobacz, oto jest Nic, które zawiera nieskończoną liczbę wymiarów wszystkiego.

 Zarzuty można odeprzeć, pretensje zbagatelizować, za obrazę przeprosić.
Na obojętność jednak nie ma rady.

 Otwieram tylne drzwi i błagam świat, żeby podarował mi coś niezwykłego i podniecającego.