Psychoanaliza jest dla sparaliżowanych życiem.

 Kocham cię szeptem - możesz nie zauważyć.

 Bo gdy już dotrzesz do końca świata, to nie ma wielkiego znaczenia, którą drogę wybierzesz.

 Są jakieś granice bólu, który można wytrzymać.

 Nie ten głupi, kto głupi, tylko ten, co idzie za nim.

 Sztuka obarczona jest bezdomnością.

 Wszyscy tęsknimy za kimś, z kim moglibyśmy wspólnie nieść szczególne brzemię bycia żywym.

 Sprawiana przez ciebie przyjemność równa się tej, którą otrzymujesz w zamian.

 Kocham cię szeptem- możesz nie zauważyć.

 Bunt napotyka nieustanne zło, z którego musimy czerpać siły nowego zrywu. Człowiek może opanować w sobie wszystko, co może być opanowane, naprawić w świecie wszystko, co może być naprawione. Po czym dzieci będą nadal umierały niesprawiedliwie, nawet w doskonałym społeczeństwie. Przy największym wysiłku człowiek może zmierzać jedynie do arytmetycznego zmniejszenia cierpień świata. Ale niesprawiedliwość i cierpienie będą wciąż istniały, choćby najbardziej ograniczone, i nie przestaną być zgorszeniem. Dlaczego? Dymitra Karamazowa będzie rozlegało się nadal; sztuka i bunt umrą z ostatnim człowiekiem.

 Żałoba jest też elementem pomagania samemu sobie.