Jestem przeciw wszystkiemu i dlatego tak mi trudno.

 Ale ty sprawiłaś, że zależy mi na tym, by mieć swoje miejsce.

 (...) tacy są dorośli. Żyją, żyją i zapominają, jak żyć.

 Lepiej spłonąć niż zwiędnąć.

 Do zmiany losu wystarczy mały, malutki kamyczek, o który ktoś się potknie i nawet go nie zauważy.

 Co po nas zostanie: rdza i miliard głuchych smartfonów.

 Kiedy się traci kontrolę nad sobą, traci się jakąkolwiek godność.

 
Jaka praca, taka płaca.

 Po prostu nie mogę zrozumieć, jak sama tylko prawda może komuś wystarczać.

 Żeby zauważyć swoje osamotnienie, trzeba mieć na to czas.

 Z czasem wcale nie stajemy się mądrzejsi, stajemy się tylko bardziej tchórzliwi.