Przypomniało mi się to w samą nie porę.

 ...ale nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być gorzej.

 Nie możesz płakać za kimś, kogo nie znasz.

 Człowiek rodzi się z zaciśniętymi piąstkami, jakby chciał powiedzieć: cały świat jest mój. A umiera z otwartymi ramionami, jakby mówił: nic ze sobą nie zabieram…

 Byłam niesamowicie dobra, jeśli szło o problemy innych. Tylko z własnymi nie umiałam sobie poradzić.

 W każdym życiu wybiorę ciebie.
Tak, jak ty zawsze wybrałeś mnie.
Na zawsze.

 (...) Miał złe przeczucie, ale z drugiej strony - jak każdy człowiek, który na swoje nieszczęście urodził się pesymistą - rzadko kiedy miewał przeczucia dobre.

 Przede wszystkim nie myśl, nie analizuj,
nie próbuj pojąć "dlaczego"...
Żyj i ciesz się tym, co masz w tej chwili. Jeśli zaczniesz dociekać, możesz stracić wszystko...

 [...] miało być dobrze, jest jak zwykle.

 Najbardziej upokarzające to gardzić samym sobą.

 Człowiek z epoki katastrof nie ma własnego losu, nie ma charakteru, nie ma własnych myśli.