Tego dnia, kiedy panna Deale pozwoliła nam zabrać książki do ...

 Straszna jest nie sama śmierć. Straszne jest jej oczekiwanie.

 Prawda jest dziwniejsza od fikcji; fikcja musi mieć sens.

 "Ludzie sypiają ze sobą, nic ekscytującego. Zdjąć przed kimś ubrania i położyć się na kimś, pod kimś lub obok kogoś to żaden wyczyn, żadna przygoda. Przygoda następuje później, jeśli zdejmiesz przed kimś skórę i mięśnie i ktoś zobaczy twój słaby punkt, żarzącą się w środku małą lampkę, latareczkę na wysokości splotu słonecznego, kryptonit, weźmie go w palce, ostrożnie, jak perłę, i zrobi z nim coś głupiego, włoży do ust, połknie, podrzuci do góry, zgubi. I potem, dużo później zostaniesz sam, z dziurą jak po kuli, i możesz wlać w tą dziurę dużo, bardzo dużo mnóstwo cudzych ciał, substancji i głosów, ale nie wypełnisz, nie zamkniesz, nie zabetonujesz, nie ma chuja."

 Ciasno w głowie, przestronno w gębie.

 Praca jest u pewnych natur lekarstwem na każdą boleść.

 Nie można kogoś nienawidzić, jeśli się go najpierw nie kochało.

 Gdy śmierć wyczytała jej imię, potrafiła rozpoznać jej głos.

 Człek zdechnie, a robota zostanie.

 Kiedy brak wyobraźni, umieranie to pryszcz, ale kiedy wyobraźnia jest, śmierć to za dużo.

 W miłości człowiek się rozwija, w strachu - kurczy. W strachu człowiek zamyka się, w miłości - otwiera. W strachu człowiek wątpi, w miłości - ufa