Wielka miłość zawsze kończy się tragicznie.

 Każdy umiera, lecz nie każdy żyje.

 I choć każdy z nas ma swoją własną wolę, jesteśmy wszyscy razem z tą samą prędkością unoszeni w dół strumienia czasu.

 Połowa zła na tym świecie wynika stąd, że ktoś chce się czuć ważnym.

 Nie masz pojęcia... tu się tak niewiele dzieje... A my tak dużo marzymy...

 Samotność to niedola, miłość to niewola.

 Martwienie się to ciężka praca, która nikomu jeszcze nie pomogła, ale niejednemu zaszkodziła…

 Myliło mi się najprawdopodobniej całe życie.

 Boję się mówić. Zapomniałam, jak się mówi. Nie wiem kim jestem, ale nie wiem też, kim oni są.

 Sensem istnienia człowieka powinno być dążenie do osiągnięcia harmonii z Bogiem i pomaganie innym, tym którzy naszej pomocy potrzebują, poprzez nasze całkowicie altruistyczne zachowania i działania.

 Pokonując trudności, kończy się dzień z satysfakcją.