Gdy jest się dojrzałym, szybciej wiadomo, co jest właściwe.

 Patrząc, wiedziałem, iż Potwór stał się moim Potworem. Zaakceptowałem go.

 Nie lubię ludzi, którzy mnie uwielbiają.

 Dobre ciasto rozprasza wszystkie smutki. A w każdym razie dobrze znieczula.

 Przecież pan się budzi tylko po to, żeby sprawdzić na zegarze ile jeszcze panu zostało do zaśnięcia.

 Człowiek zawsze jest odważniejszy, gdy ma widownię.

 Niezbyt wiele wiemy o wieczności.
Ale potrafimy sobie wyobrazić jej cień.

 Najtrudniejsza do przeżycia jest niepewnosć.

  Im bliżej jesteśmy chwili szczęścia,
tym bardziej niepokoi nas jego ułuda.

 Wielkie to brzemię sam dla siebie człowiek.

 Jeśli kogoś kochamy, chcemy poznać nie tylko duszę, ale i ciało ukochanego. Czy to takie ważne? Nie wiem, pewnie przemawia przez
nas instynkt. W tej kwestii trudno przewidzieć własne reakcje albo wyznaczać sobie granice.
Najwspanialsze jest odkrywanie, kiedy onieśmielenie ustępuje miejsca śmiałości, a ciche jęki zmieniają się w krzyki i przekleństwa. Tak, przekleństwa. Kiedy kocham się z mężem, chciałabym słyszeć „niecenzuralne” słowa.
Zamiast tego padają pytania: „nie za mocno?”, „nie za szybko?”, „nie za wolno?”. To bardzo krępujące, chociaż może w pierwszej fazie związku niezbędne i świadczy o wzajemnym szacunku. Aby stworzyć idealną, intymną więź, trzeba ze sobą dużo rozmawiać, bo nie ma nic gorszego od frustrującego milczenia i pruderii.