Jesteśmy tylko maleńkim płomykiem w wieczności.

 Dwunasty dystrykt - mamroczę. - Tu można spokojnie umrzeć z głodu.

 Cóż komu z tego, że zjadł wszystkie rozumy, jeżeli nie ma własnego?

 Zrobił się nagle ponury, jakby się załamał pod wpływem własnej głębi.

 Bądź biegunem mojego pomylonego serca.

 Jej imię przypominało nóż w jego ustach.

 Jaką ma człowiek korzyść z wygranej z Bogiem ? Pozostaje człowiekiem z jego krwią,mięsem ,kością i tej krwi, mięsa i kości bezwzględnością.

 (...) znalazł przycisk, przekręcił gałkę, szarpnął drzwi i wyskoczył w noc, ciemność i wiatr, żeby uciec przed śmiercią.

 Powinniśmy cieszyć się chwilą, póki trwa, a nie martwić, że kiedyś przeminie.

 Rodzina. Luke, obiecałeś.

 Wśród ludzi się duszę, ale gdy
zostaję sam, samotność mnie dobija.