Jesteśmy tylko maleńkim płomykiem w wieczności.

 Musimy się pogodzić z tym, że ludzie których kochamy, któregoś dnia odejdą. to jedna z najważniejszych lekcji jakie daje nam życie. Zresztą, my wszyscy nie będziemy żyć wiecznie.

 To prawda, że miłość ma moc, ale ta moc ustępuje przed ogniem nienawiści.

 Czas to grząskie błocko.
Przecieka przez palce.
I wsysa jak bagno.

 Jesteśmy skłonni bardziej ufać ludziom nieznajomym, bo oni nigdy nas nie zawiedli.

 Niewiele jest powodów, żeby mówić prawdę, za to jest ich bez liku, żeby kłamać...

 Czy "wszyscy" to również ja?

 Rzeczywistość jest przereklamowana.

 Niebezpieczeństwo jest ciche. Nie usłyszysz, gdy nadleci na szarych piórach.

 Jeśli coś zostawiasz, bo tego nie chcesz, to po sprawie. Ale jeśli coś gubisz, cóż, to należy do ciebie już na zawsze. Bez względu na to, czy jeszcze to kiedyś zobaczysz, czy nie.

 Zawsze tak jest - jeśli ci się nie powiedzie, szukasz kogoś, aby oskarżając go, usprawiedliwić własne niedołęstwo.