Błąd mógłbym wybaczyć, nieudolności nie.

 Nie ma po co mówić komuś, kto i tak nie słucha.

 Są tajemnice, które umykają ludzkiemu poznaniu.

 Jestem silniejsza, niż próby, którym mnie poddają.

 Mrużąc oczy gapili się na to małe, koślawe przeznaczenie, które mimo wszystko zawierało w sobie każdą możliwość, tak jak w pudełku zapałek jest i to, że przy jego pomocy podpalić można świat.

 Wszyscy skrywamy w najgłębszych zakamarkach duszy jakiś sekret.

 Są chwile, w których człowiek przytuliłby się nawet do jeża.

 Nic nie załamuje tak, jak złamana obietnica.

 Nadal tam jest. Ze zniszczonym kwiatem w dłoni. Daleko za nami. Mała gasnąca gwiazda, która wypadła z naszej konstelacji.

 Bo najpierw nie widzisz jej wcale, a potem zaczynasz widywać co dzień.

 Wrogów często stwarza nam nasza własna wyobraźnia.