Żal to dopiero pierwszy krok, wcale nie najbardziej bolesny.

 Spędzasz całe życie, stając się Bogiem, a potem umierasz.

 [...] jeśli kogoś tak dręczą marzenia o życiu osiadłym, nigdy nie zapuści korzeni.
Tych ludzi przede wszystkim pociąga przygoda.

 Człowiek wewnętrznie niespokojny nie może być szczęśliwy.

 Uśmiech to bodaj najkrótsza droga do drugiego człowieka.

 Że twój mrok nie zdoła zgasić mojego światła. Obiecaj.

 Czasem to właśnie małe rzeczy liczą się najbardziej.

 Wyobraź sobie tragedię człowieka, który przez całe życie patrzył w gwiazdy, a potem trafił do lasu, w którym w ogóle nie ma gwiazd. A w dodatku całkiem oślepł. Nie potrafisz tego zrozumieć.

 Jeśli człowiek odpowiada za swoje czyny, to gdzie tkwi jego wina? W jego ciele, w jego duszy czy w jego tożsamości?

 Zawsze powtarzam, że bezczynność osłabia ducha. Mózg musi być czymś cały czas zajęty. A jak się nie ma mózgu, to przynajmniej ręce.

 W tym nie ma sensu, jak w większości spraw.