Jeżeli o mnie chodzi, to już dawno postanowiłem nie mysleć ...

 Stworzenie bez serca to istota bez miłości, a stwór nieumiejący kochać to bestia.

 Uciekam, więc jestem. A raczej: uciekam, więc przy odrobinie szczęścia nadal będę.

 Zaakceptować to, co nieuniknione, nie jest poddaniem.

 Lubię myśleć o życiu jak o nieskończonej układance z tak niezwykłą liczbą elementów, że bez względu na to, ile z nich uda nam się do siebie dopasować, obraz i tak pozostaje niedokończony.

 Nie mam ochoty analizować uczuć, które do niego żywię. Przeraża mnie to, co mogłabym odkryć.

 Miała tylko wspomnienia, a to jest czasem gorsze, niż gdyby człowiek nie miał nic

 Ścieżki wiedzy prowadzą przez cierpienie.

 Rzadko dostajemy to, czego chcemy.

 Nigdy więcej nie zrezygnuję z własnego domu.

 Takie właśnie szczęście jest chyba największe, kiedy nie potrafi się podać tylko jednego powodu.