Wszyscy snujemy fantazję, które ubarwiają życie.

 Świat to potwór zębaty, gotów gryźć, gdy tylko zechce.

 Znów jestem istotą absolutnie szczęśliwą i spokojną jak śmierć.

 Tak, człowiek jest śmiertelny, ale to jeszcze pół biedy. Najgorsze, że to, iż jest śmiertelny, okazuje się niespodziewanie, w tym właśnie sęk!

 Miał ochotę wyjść ze swego życia tak,
jak się wychodzi z domu na ulicę.

 Mówił, że mnie kocha. A ja nie miałam czasu poznać miłości.

 Świat w ostatecznym rozrachunku należy określić jako miejsce cierpienia.

 Smutne to czasy gdy łatwiej rozbić atom niż pokonać przesąd.

 Muszą mieć zwycięzcę. Bez niego cała idea igrzysk bierze w łeb.

 W normalnym języku kwituje się np. uśmiechem dowcip, w naszym żargonie kwituje się, na przykład konwulsjami, otrzymanie kuli.

 Głupstwa przestają być głupstwami, jeśli czynią je ludzie rozsądni w sposób jawny.