Sensem istnienia człowieka powinno być dążenie do osiągnięcia harmonii z Bogiem i pomaganie innym, tym którzy naszej pomocy potrzebują, poprzez nasze całkowicie altruistyczne zachowania i działania.
Na tym pieskim świecie nic nie jest funta kłaków warte, jeśli nie możemy się tym dzielić z drugą osobą.
Człowiek z równą przyjemnością popisuje się złem jak i dobrem - byle miał uznanie.
-Wie pan, któregoś dnia budzi się pan rano i uświadamia sobie nagle, że wszystkie pociągi już odjechały.
-Zawsze jest jakiś pociąg, do którego jeszcze można wsiąść. Zawsze.
Każdy, kto coś potrafi, styka się z nienawiścią.
A nie z uznaniem.
Tak, kocham cię. Bardziej niż wczoraj i mniej niż jutro.
Cierpienie natęża się w ciszy.
Nieważne co, byle wzruszało, oczarowywało, przenikało do głębi, budziło dreszcze!
- Dobrze. Nie ufasz mu, prawda?
- Nikomu nie ufam. Ani jemu. Ani tobie. Nikomu.
- To może uda ci się pozostać przy życiu.
Zdarzają się większe wady u konia niż próżność.
Wychowano mnie tak, aby okazywać sprzątaczce taki sam szacunek, co prezesowi wielkiej firmy.
