Dążąc wciąż ku dorosłości marnujemy dar młodości
Dążąc wciąż ku dorosłości
marnujemy dar młodości
Nie jesteśmy samoistni, jesteśmy tylko funckją innych ludzi, musimy być takimi, jakimi nas widzą.
Jeżeli jesteśmy do czegoś przyzwyczajeni, sądzimy, że nam się to sprawiedliwie należy. Postęp nie ma większego wroga niż przyzwyczajenie.
Zdecydował się na życie z czystej przekory i z czystej złośliwości.
Angażowanie się było piekielnie męczące.
Kiedy masz kłopoty, poznajesz swoich wrogów i przyjaciół.
Co niezastąpionego mam w sobie? To, moje myśli. Moje troski. Moje przywiązania. Moje miłości.
Potknęłam się o rzeczywistość.
Najcenniejszych rzeczy w życiu nie nabywa się za pieniądze.
Nie możesz ratować innych, póki nie uratujesz siebie.
Świat jest moją sceną. Trzymaj się blisko mnie, a dostaniesz gwiazdorską rolę w tym przedstawieniu.