Indie żyją w wielu stuleciach naraz.

 Nie lubił mnie. Być może nawet nienawidził. Dlaczego? Nie wiem. Czasem nikt nie wie dlaczego. I to jest najstraszniejsze.

 Myślenie. Myślenie i samotność, bo nieważne, z kim spędzasz czas, na końcu jesteś sam.

 Żeby odejść od siebie, też trzeba się spotkać.

 Dla człowieka niedojrzałego znamienne jest, że pragnie on wzniośle umrzeć za jakąś sprawę; dla dojrzałego natomiast – że pragnie skromnie dla niej żyć.

 Ludzie lubią przeglądać się w mętnych zwierciadłach.

 Istnieją na świecie demony i jeśli człowiek z nimi nie walczy, staje się taki sam jak one.

 Słowami także można uderzyć.
Nawet silniej niż pięścią.

 Czymże jest, Wilhelmie, sercom naszym świat bez miłości? Tym zapewne, czym byłaby bez światła latarnia magiczna. Ledwo wstawisz w nią lampkę, natomiast jawią się na białej ścianie barwne obrazy! A choćby były one tylko przelotnymi złudami, to jednak są nam szczęściem, stoimy jak młodziki
i z zachwytem patrzymy
na to cudowne zjawisko.

 Lepiej mieć niezasłużona sławe skurczybyka niż zasłużoną idioty.

 Różnymi drogami biegnie życie ludzkie, ale wszyscy szukają szczęścia i miłości.