Życie to bankiet i większość biednych frajerów głoduje na śmierć.

 Takie jest życie. Ludzie są mili tylko wtedy, kiedy węszą jakąś korzyść.

 Długa jest droga i ciężka, która z piekła wiedzie ku światłu.

 Podróżuje po szynach własnego strachu. Czego się boję? Ciebie, to znaczy siebie bez Ciebie.

 Pozostaje żyć. Po prostu i cudownie żyć. Nie: chcieć żyć, lecz: żyć.

 Skromność to tylko zamaskowana arogancja.

 Strach jest teraz jak koc: dusi mnie, nie pozwala oddychać.

 To słowa świat cedzą.

 Stosunki z ludźmi psują charakter, zwłaszcza gdy się go wcale nie posiada.

 ... nie trzeba magii, by pokierować czyimś sercem. Serce radzi sobie samo i rzadko wybiera najłatwiejsze drogi.

 Codziennie rano budzę się z kacem życia.