Życie to bankiet i większość biednych frajerów głoduje na śmierć.

 Złość to wiatr, który gasi świecę rozumu.

 Bo choć zapomniał o nas świat, mokrzy od stóp do głów nie tracimy nadziei.

 Mózg kalkuluje, ale dusza wzywa, a serce wie swoje.

 Też nie jestem geniuszem, ale są granice niedorozwoju technicznego.

 Życie z drugim człowiekiem polega na tym, że zaczyna się lubić jego dziwactwa.

 Łatwo jest być szlachetnym, gdy śpisz w puchach.

 Zwyczajny człowiek. Okrutny, głupi, mściwy. Jak wszyscy.

 Mówią, że nadzieja umiera przedostatnia. Dłużej przeżywa tylko czarny humor.

 Przyznanie się, nawet przed samym sobą, do swoich marzeń - tych prawdziwych - jest niebezpieczne.

 -Tak bardzo za tobą tęskniłam.
Nie wiedziałam, ze do mnie wrócisz.
Myślałam, że cię straciłam na zawsze.
-Poświęciłaś się-odparł Jack -A niebiosa cię za to wynagrodziły.