Miarą człowieka nie jest tytuł przed jego imieniem.

 Za długie siedzenie w bibliotekach osłabia kontakt z rzeczywistością.

 -Znam tylko jedną rzecz, która może być jednocześnie bardzo prosta i bardzo skomplikowana.
-A co to takiego?
-Miłość.

 Coś we mnie pamięta i nie zapomni.

 Czasem człowiek zapomina, że na tym świecie nie wszyscy są nędznikami.

 Przyzwyczajasz się do kogoś,

zaczynasz go nawet lubić
a potem on odchodzi.
W końcu wszyscy odejdą.

 Miasto było z papieru, ale nie wspomnienia.

 Czasami można w coś wierzyć tylko dlatego, że się tego chce.

 W wieczory takie jak ten uświadamiam sobie, jak bardzo samotna jestem i jak bardzo brakuje mi tej drugiej osoby, wbrew wszystkim moim zapewnieniom,
jaka to jestem szczęśliwa będąc sama.

 Ani chleba, ani naszego, ani
powszedniego, ani amen.

 Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie.