Życie w wątpliwościach jest dla mnie męczarnią.

 Jest we mnie obóz koncentracyjny, z którego wychodzi się tylko wyobraźnią.

 Jestem entuzjastką niewolnictwa: najbardziej na świecie marzę o tym, żeby do kogoś należeć.

 Bardzo wielu ludzi bogaci się tylko po to,aby pozwolić sobie na luksus samotności.

 Czasem wystarczy jedno słowo, żeby otworzyć szufladę, do której nie mieliśmy dostępu przez całe lata. Nie wiedzieliśmy nawet, gdzie szukać klucza.

 Człowiek powinien się uczyć na cudzych błędach, bo sam wszystkich popełnić nie zdoła.

 Zemsta sama na siebie ściąga porażkę. Pochłonie cię, aż nic nie zostanie.

 Kobieta musi mieć w sobie to coś, mówił, swoją tajemnicę, wtedy dopiero jest warta zachodu.

 Życie praktyczne zawsze wydawało mi się najmniej wygodnym rodzajem samobójstwa.

 Nie za dużo samotności, nie za dużo towarzystwa. Złoty środek, oto prawdziwa mądrość

 (...) trzeba się śmiać ze wszystkiego, co boli, aby zachować równowagę i nie dać się zwariować.