Pachniało mi dziś Tobą. Twoją obecnością. Tym, że jesteś i ...

 Najdziwniejsze w każdej rozłące jest to, że pamięta się tylko to, co było w ludziach dobre.

 Wreszcie każde z nich będzie po sobie wspomnieniem.

 Najpiękniejsze lata życia to te, które są jeszcze przed nami...

 Kiedy przeciskałem się między ludźmi, stali, uprawiając grę w ciszę

 Dobrze wiemy, że umiera się raz. Na tym koniec.

 Jeśli kogoś kochamy, chcemy poznać nie tylko duszę, ale i ciało ukochanego. Czy to takie ważne? Nie wiem, pewnie przemawia przez
nas instynkt. W tej kwestii trudno przewidzieć własne reakcje albo wyznaczać sobie granice.
Najwspanialsze jest odkrywanie, kiedy onieśmielenie ustępuje miejsca śmiałości, a ciche jęki zmieniają się w krzyki i przekleństwa. Tak, przekleństwa. Kiedy kocham się z mężem, chciałabym słyszeć „niecenzuralne” słowa.
Zamiast tego padają pytania: „nie za mocno?”, „nie za szybko?”, „nie za wolno?”. To bardzo krępujące, chociaż może w pierwszej fazie związku niezbędne i świadczy o wzajemnym szacunku. Aby stworzyć idealną, intymną więź, trzeba ze sobą dużo rozmawiać, bo nie ma nic gorszego od frustrującego milczenia i pruderii.

 Gdy spadają gwiazdy - pomyśl życzenie; gdy spadają książki - odstaw je na miejsce.

 Balansuję na linie, utrzymuję się w czasie teraźniejszym, nie obawiam się przyszłości, za to przeszłość budzi
we mnie lęk. Boję się, żeby nie była
za ciężka, żeby nie zachwiała moją równowagą, nie pociągnęła mnie w dół.

 Jesteśmy tak silni jak nasze najsłabsze ogniwo.

 Życie jest za krótkie by codziennie rano budzić się z pretensjami do całego świata. Więc kochaj tych, którzy dobrze cię traktują, przebacz pozostałym i uwierz, że wszystko dzieje się z jakiegoś powodu.