Gdybym miał niebios wyszywaną szatę
Z nici złotego i srebrnego światła,
Ciemną i bladą, i błękitną szatę
Ze światła, mroku, półmroku, półświatła,
Rozpostarłbym ci tę szatę pod stopy,
Lecz biedny jestem: me skarby – w marzeniach,
Więc ci rzuciłem marzenia pod stopy,
Stąpaj ostrożnie, stąpasz po marzeniach.
W tym życiu niektórzy ludzie są skończeni, nim jeszcze zaczną.
- Ponieważ najbliższa osoba może wyrządzić ci największą krzywdę.
Moi rodzice zawsze obchodzili się ze mną ostrożnie, aż do dnia, gdy zdecydowali, że muszę umrzeć.
Smuciła się,że będzie tęsknić za nim każdego dnia aż do smierci. I płakała nad sobą i zmianami,które w niej zaszły,bo czasami nawet zmiana na lepsze jest jak mała smierć.
Lepiej stracić okazję do żartu, niż przyjaciela.
Nie można trzymać życia w klatce.
Nie mów, że nie warto walczyć, kiedy nawet nie spróbowałeś. Lepiej mieć satysfakcję z podjęcia małego kroku, niż żałować całe życie, że nic się nie zrobiło.
Veni, verdi, vomui – przybyłem, zzieleniałem, zwymiotowałem?
“Nigdy nie wiesz jak bardzo kogoś lubisz, do póki nie widzisz go lubiącego kogoś innego“
