- I jak się czujesz? - Lepiej. - Naprawdę? Lepiej? ...

 Człowiek nie może walczyć z tym, co boskie.

 Moje pragnienia są zbyt słabe, nie mogą mną kierować.

 Chłop robotny i baba pyskata zawojują pół świata.

  Kiedy mówiłem, pochylała się nade mną i wtedy czułem, że słowa są po to, by wargi kochanków zbliżyć do siebie, a w końcu nasze usta były już tak blisko, że nie trzeba było słów.

 Życie pozbawione miłości jest nic niewarte.

 Miłość była rodzajem cudownego strachu.

 Ślepy afekt i pamięć z człowieka wywlecze.

 Zamglony mgiełką smutku jej wzrok nie sięgnie daleko.

 Dobry człowiek jest jak małe światełko. Wędruje poprzez mroki naszego świata
i na swojej drodze zapala zgaszone gwiazdy.

 Miałam ochotę złamać wszystkie kości w swoim ciele, żeby się trochę rozluźnić.