O wszystkim bowiem decyduje serce i ono ustanawia prawa.

 (...) tacy są dorośli. Żyją, żyją i zapominają, jak żyć.

 Kochać to niszczyć, a być kochanym, to zostać zniszczonym.

 Człowiek nie może być tylko wychowywany.
Musi wychowywać samego siebie,
być dla siebie wychowawcą.

 Nie ma powodu, żeby mówić prawdę, kiedy tak łatwo kłamać.

 Jeżeli czytasz to samo, co inni ludzie, potrafisz myśleć tylko tak jak oni.

 Słuchając jego słów, pomyślałem, że jedyne, co mogłoby mi dać zadowolenie, to gdybym podpalił cały świat i spłonął razem z nim.

 Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już
myślisz, że wszystko sobie poukładałeś,
kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się
tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku
zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy
znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony
świata, północ staje się południem, wschód
zachodem i kompletnie się gubisz.
Tak łatwo jest się zgubić.

 Ktoś, kto potrafi kochać tak mocno i głęboko, potrafi z równą mocą nienawidzić i ranić.

 Zapytałam dziecko niosące świeczkę:
- Skąd pochodzi to światło?
Chłopczyk natychmiast ją zdmuchnął.
- Powiedz mi, dokąd teraz odeszło - odparł. - Wtedy ja powiem ci, skąd pochodzi.

 Góra z górą się nie zejdzie, a człowiek z człowiekiem zawsze.