Dla kogoś, dla kogo małe jest niczym, wielkie nie jest wielkim.
Ból jest ogromny, ale potrzebuję go, bo ratuje mnie przez utratą zmysłów.
A ty napisz podanie do muzeum osobliwości, żeby przyjęli na manekina.
Miłość to coś, co otrzymujemy w darze nie można jej kupić płacąc słowami, litością, a nawet rozsądkiem.
Nie rozumieją wolności polegającej na tym, że czuje się na skórze dotyk wszechświata.
Twoi przyjaciele. Są jak tonący, którzy łapią cię za nogi. Nie możesz ich ocalić. Możesz tylko utonąć razem z nimi.
Tylko ten, kto zawsze był samotny, może ocenić szczęście obcowania z kimś drugim.
Jeśli więc śmierć miała być sensem życia, wówczas życie nie miało już sensu.
Prognozy są bardzo trudne, szczególnie w odniesieniu do przyszłości.
Czy w życiu da się zmierzać w dobrą stronę? Czy nie jest raczej tak, że ciągle błądzimy, by tylko chwilami odnajdywać drogę?
