Matka byłaby zdolna wymyślić szczęście, aby je dać swoim dzieciom.

 A tymczasem trzymaj się... a puszczaj tylko z rockmanami.

 Jej ciche „dzień dobry” zabrzmiało jak „przepraszam, że żyję”.

 Bo kiedy człowiek nic nie może,to zawsze może się jeszcze oszukać.

 Zapominamy to, co chcemy pamiętać, a pamiętamy to, o czym chcielibyśmy zapomnieć.

 A jednak często jest, że ktoś słowem złym zabija tak, jak nożem.

 To moje wspomnienie nie ma daty, podobnie jak ptaki fruwające po niebie nie mają imion.

 Żyję tylko dlatego, że nie mogę tego przerwać.

 To, co jest prawdziwe nie potrzebuje rozgłosu.

 Tak ciężko unieść, to waży tysiąc kilogramów, a nie do twarzy Ci, gdy uśmiech zakrył smutek przez zawód.

 Jak się nie zgubić w takim świecie, którego jedyną stałą cechą jest to, że wszystko w każdej chwili może się zmienić? Jak odnaleźć wewnętrzną równowagę, jeśli ziemia pod twoimi stopami ciągle się porusza?