Idziesz albo umierasz, taki jest morał tej opowiastki.

 Trzymasz swoje dziecko w ramionach i jeśli nie czujesz potrzeby chronić go,
to twoja ułomność, nie dziecka.

 Mamy swoje marzenia, bo bez nich nie potrafilibyśmy znieść prawdy.

 Wiesz, że nie jaram, weź za mnie bucha.

 Bo miłość jest jak drzewo: sama z siebie rośnie, głęboko zapuszcza korzenie w całą istotę człowieka i nieraz na ruinie serca dalej się zieleni.

 W książce wszystko poszłoby pewnie zgodnie z planem... ale w życiu, cholera, zawsze panował potworny bałagan.

 Uczciwość często przysparza wiele bólu i zmartwień.

 Czarodziejki, moi panowie, na nic tak nie lecą, jak na wyszukany bajer.

 Szczęście jest czymś, co przychodzi pod wieloma postaciami, któż więc je może rozpoznać?

 Pamiętaj, że kto kłamie dla ciebie, będzie również kłamał przeciw tobie.

 ja jeszcze ciągle czekam na ciebie
a ty nie przychodzisz