Można zabić człowieka, lecz znacznie trudniej zniszczyć jego legendę.

 Kiedy masz jakieś wątpliwości, idź do biblioteki.

 Jeśli kogoś kochamy, chcemy poznać nie tylko duszę, ale i ciało ukochanego. Czy to takie ważne? Nie wiem, pewnie przemawia przez
nas instynkt. W tej kwestii trudno przewidzieć własne reakcje albo wyznaczać sobie granice.
Najwspanialsze jest odkrywanie, kiedy onieśmielenie ustępuje miejsca śmiałości, a ciche jęki zmieniają się w krzyki i przekleństwa. Tak, przekleństwa. Kiedy kocham się z mężem, chciałabym słyszeć „niecenzuralne” słowa.
Zamiast tego padają pytania: „nie za mocno?”, „nie za szybko?”, „nie za wolno?”. To bardzo krępujące, chociaż może w pierwszej fazie związku niezbędne i świadczy o wzajemnym szacunku. Aby stworzyć idealną, intymną więź, trzeba ze sobą dużo rozmawiać, bo nie ma nic gorszego od frustrującego milczenia i pruderii.

 A jednak istnieją na świecie słowa, które zastygły w czasie, i historie, które tego dowodzą.

 Szczęście jest odwrotnie proporcjonalne do rozmiarów domu.

 Świat jest ponurym miejscem.

Czasem musisz strzelać pierwsza.

 Nadzieja, młody, to niebezpieczna rzecz. Straszniejsza niż ludzka głupota.

 I życie, które spóźniło się na śmierć.

 W życiu należy kierować się złotą zasadą: nigdy nie rób nic, co inni mogą zrobić za ciebie.

 Może da się wychować dziecko bez ojca, ale bez mięsa na pewno nie!

 Ci, którzy umierają razem, na zawsze są razem.