Był to lęk nieistnienia, strach niebytu, niepokój nieżycia, obawa nierzeczywistości.

 Każdy nowy dzień jest jak pierwszy krok.

 Uciec, mianowicie, trzeba dokądś. Gdziekolwiek to jest.

 Nie znam większego grzechu niż uciskanie słabszych w imieniu Boga.

 Ptak w ręku jest warty dwóch na krzaku.

 Znajomość, która rozpoczęła się wspólnym śmiechem, musi być udana.

 Nie chcę, by naszą radość zmąciły wspomnienia dawnych nieszczęść.

 Nie należy kwestionować cudów albo skarżyć się, że nie są one całkiem zgodne z czyimiś oczekiwaniami.

 Pamiętaj, dziecko, jak piękne by nie były wspomnienia, nie wolno żyć tylko nimi.

 Bóg jest we wszystkim, co nas otacza, trzeba go przeczuwać, przeżywać.

 Pamiętaj, że nawet jeśli nie będzie mnie ciałem tu na ziemi to będę przy Tobie duchem - będę twoim aniołem stróżem.