Był to lęk nieistnienia, strach niebytu, niepokój nieżycia, obawa nierzeczywistości.

 Podróż, której końca człowiek nie pragnie, zawsze przebiega szybko.

 To moja obsesja. (...) A człowiek powinien płacić za swoje obsesje.

 (...) trzeba pocałować wiele żab,nim trafi się na księcia.

 Ryba psuje się od głowy,
a człowiek od serca.

 Ale czyż miłość to nie jest właśnie: dwoje zwierząt, które się pożądają do utraty zmysłów?

 (...) balansuję wciąż pomiędzy pragnieniami zupełnej samotności, by czytać i pracować, a tak wielką potrzebą ludzkich gestów i słów.

 Czasem obracam się i czuję w powietrzu twój zapach i nie mogę, kurwa, nie mogę nie wyrazić tego potwornego kurewsko koszmarnego fizycznego bólu kurewskiej tęsknoty za tobą.

 Pamiętaj, najwięcej strachu kryje się w głowie.

 Sprawiana przez ciebie przyjemność równa się tej, którą otrzymujesz w zamian.

 To bardzo niebezpieczne, zaglądać głębiej kobiecie w serce.