Świat powstał chyba ze strachu przed pustką.

 Przysięgnij, że na zawsze.

  I kura ma skrzydła jak orzeł... ale cóż z tego?

 Jeśli tak właśnie wygląda życie, po co w ogóle wstawać z łóżka?

 Potem wniesiono nowe szklanki ponczu i zaczęły się opowieści.

 Wygadane - oswojone.

 Piękno jest doskonałością z defektami.

 Po prostu...czasami jest trudno być.

 Żeby w pełni zaznać życia, człowiek powinien umierać każdego dnia.

 Znaleźć wrażliwych ludzi, którzy czują to, co my, jest z pewnością największym szczęściem na ziemi.

 A ja tymczasem delektuję się ostatnim kęsem życia. Między wyrokiem śmierci a jego wykonaniem.
Jeszcze nigdy nie byłem tak szczęśliwy!