Nauczyłam się budzić na najdrobniejszy dźwięk, czy zapach.

 Spójrzmy prawdzie w oczy: świat jest zdegenerowany. I zgniły.

 Możesz ciągle kogoś tłumaczyć, ciągle usprawiedliwiać, wybaczać. Możesz przymykać oko na to, że cię rani. Ale z czasem przychodzi taki moment-jeden szczegół, który sprawia, że już nie potrafisz. Coś pęka, pojawia się złość, poczucie żalu i krzywdy. Tak, przecież nigdy nie liczyłeś na wzajemność, na wdzięczność... A mimo wszystko czujesz się zdradzony

 Cóż chcesz? Człowiek nie może być nieustannie tragiczny.

 Kochasz życie?
Nie trwoń zatem swego czasu, ponieważ ono jest z niego utkane.

 Może właśnie na tym polega odwaga - kiedy człowiek już o nic nie dba.

 Nigdy nie chciałem pokochać kogoś tak, by nie móc znieść jego utraty.

 Odrywamy kawałki od całości, klasyfikujemy dzieląc na drobiny, niepostrzeżenie stając się pyłem.

 I pamiętaj: bądź grzeczna tylko wtedy, gdy jest to lepsze od bycia niegrzeczną.

 (...) ważniejsze od tego, by wyzdrowieć, jest nauczyć się godzić z chorobą i śmiercią.

 Tak trudno jest być dobrym dla świata, który przez całe życie darzył nas wyłącznie nienawiścią.
Tak trudno jest widzieć dobro w świecie, który zawsze budził w nas strach.