[...] odchodzimy z tego świata, kiedy brak nam już łez.

 Nędzna jest miłość, gdy da się określić.

 To, że czasem potrzebujemy pomocy, nie znaczy, że jesteśmy słabi.

 Rzeczywistość zawsze okazuje się dziwniejsza od fikcji.

 Nie musi istnieć dobra i zła strona. Obie mogą być dobre albo obie mogą być złe.

 Tylko dzieci mówią całą prawdę. Dlatego właśnie są dziećmi.

 Że słońce wstanie, to pewne. Niepewne jedynie jest to, czy my wstaniemy, aby je powitać.

 Z niczym nie należy przesadzać, także ze szczerością.

 Wydawał z siebie ponury, beznadziejny dźwięk bezmiernej rozpaczy, najczarniejszej pod słońcem.

 Lepiej nie mówić nic, niż mówić o niczym.

 Gdy przeglądasz się w lustrze i masz ochotę je stłuc, to nie lustro trzeba zniszczyć, to ciebie trzeba zmienić.