(...) kiedy myślisz, że już nic się nie da zrobić, ...

 Troska jest jak kosztowny
skarb, który pokazuje się
tylko dobrym przyjaciołom.

 Nie ma martwych języków, są tylko uśpione umysły.

 Nigdy nie jest tak źle, żeby nie warto było poczekać na następny dzień, który może wszystko zmienić.

 Niewiele jest rzeczy równie odrażających jak całkowite posłuszeństwo.

 Mówi się "kocham", bo chce się odzewu.

 Ale trudno jest wyzbyć się strachu, kiedy się już zagnieździ.

 Nie znoszę niczego po troszku, zwłaszcza, jeżeli źle smakuje.

 To jest pewnie tajemnica całego mojego życia: za mało determinacji.

 Przyszłość przelewa się w przeszłość przez zwężenie w teraźniejszości.

 (...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze.