Nawet ściskając się w objęciach do bólu, nigdy nie staniemy ...

 (...) lepiej tracić niż nigdy nie spotkać.

 Czy wszyscy umierający ludzie czują się tak, jakby nigdy nie żyli?

 Dawałam im to, czego pragnęli. Nadzieję. Na miłość, dziecko, zdrowie, szczęśliwą rodzinę, na pieniądze, szacunek w pracy, godną starość, wnuki, dom, ogród, basen, szczęście. Nie wierzyli w Boga. Nie wierzyli w siebie. Nie wierzyli ludziom, z którymi mieszkali pod jednym dachem. Wierzyli tarotowi.

 Bywają chwile, kiedy ludzie kochają zbrodnie.

 Człowiek, który żyje dla samego szczęścia, nie może być szczęśliwy! Zapamiętaj to sobie!

 Ból łączy dwoje ludzie o wiele silniej niż miłość czy namiętność.

 Ludzie nie rodzą się dobrzy, albo źli. Rodzą się z pewnymi skłonnościami, ale liczy się sposób, w jaki żyją. I to, jakich ludzi poznają.

 Dopiero przegrywając, człowiek dowiaduje się, z jakiego kruszcu został ukształtowany.

 (...) nie da się poznać do końca drugiego człowieka, choćby nie wiem co.

 Trudno dwóm panom służyć.