Czasami martwi potrafią mówić.

 Film to życie, z którego wymazano plamy nudy.

 Siedzę i porządkuję myśli.
Siedzę i próbuję wygładzić ostre krawędzie bólu.
Siedzę.

 Życie to pociąg, który nie przystaje na żadnej stacji. Albo wsiada się w biegu, albo się patrzy, jak przejeżdża obok, a nie ma większej tragedii jak stacja widmo.

 Słowa palą, więc pali się słowa. Nikt o treści popiołów nie pyta.

 Bycie martwym to niewiele więcej niż stan umysłu.

 Nigdy nie jest się biednym, jeśli ma się coś do kochania.

 Nikt nie ma szczęścia u kobiet. Nie
trzeba tylko robić z tego dramatu.

 A ja po prostu wiem, że tak zwany dobry adres to człowiek, nie ulica.

 Nieważne jest miejsce, ale człowiek. Zrób coś ze sobą nie z miejscem.

 Dopiero gdy stracimy wszystko, stajemy się zdolni do wszystkiego.