Śmierć zmienia wszystko.

 Oczy czarne jak ocean o północy.

 Nie jestem już młodzieńczo naiwna, by uważać, że mamy prawo oczekiwać wyłącznie superszczęścia i spełnienia. Wydaje mi się, że życie jest po prostu poligonem, wspaniałą szkołą. Jestem nawet na takim etapie, że chyba nie chciałabym doświadczać wyłącznie momentów przepełnionych szczęśliwością. Mogłabym wtedy przestać rozumieć, czym ona jest.

 Nie ma nic trudniejszego, niż dowieść istnienia duszy.

 Rosnący księżyc daje ludziom nadzieje na lepszą przyszłość. Odnawia się cykl życia.

 Chcesz żeby ludzie Cię szanowali?


To dbaj o swój wygląd.

 Jezu, jak mało człowiekowi trzeba, aby się poczuł szczęśliwy. Prawie nic.

 I coraz większa była/nad moim dniem wieczność.

  Uczucia utleniają się jak metale, a z czasem stają się szorstkie i zardzewiałe

 Chciałam wiedzieć wszystko, chociaż w niewiedzy zawsze była jakaś nadzieja.

 Nie stać go na wymyślenie niczego więcej. Żyje opętany obrazem samego siebie, jaki stworzył na własny użytek.