Człowiek może i powinien całym sercem cieszyć się swoim życiem. Jest ono przecież dobrym, Bożym darem, który stał się jego udziałem. Lecz trzeba pomyśleć także o tym, że nie mamy tutaj stałego miejsca i że wszelka wspaniałość tej ziemi, szczególnie bogactwo i sława, są przemijające.
Nigdy nie jest za późno ani za wcześnie. Jest dokładnie wtedy, kiedy trzeba.
Wielcy ludzie robią rzeczy, o których szersza publiczność nigdy się nie dowiaduje.
W życiu wszystko ma swój zmierzch. Tylko noc kończy się świtem.
Jak mierzyć stratę? Jak liczyć, ważyć, oceniać smutek?
Wszyscy ciągle znikają. Niektóre rzeczy nagle przestają istnieć, jakby zostały odcięte. Inne powoli rozpływają się jak mgła. I zostaje tylko pustynia.
Nie zapomniał, nie, po prostu nie miał już czasu pamiętać.
Straszna jest nie sama śmierć. Straszne jest jej oczekiwanie.
Człowiekowi, który tłumaczy każdy swój błąd, nie starcza już czasu na nic innego.
Płacimy tak drogo za nowe doświadczenia,
ponieważ nie wykorzystujemy starych.
Znacznie łatwiej jest mówić prosto z mostu (...).
