Słowa to wiatr.

 Czasem pozwalamy Drugiej Połowie przejść obok, nie akceptując jej lub nie dostrzegając. Wtedy musimy czekać następne wcielenie, żeby się z nią ponownie odnaleźć. I przez własny egoizm skazujemy na najgorszą torturę, jaką wymyślił rodzaj ludzki: na samotność.

 Ból łączy dwoje ludzie o wiele silniej niż miłość czy namiętność.

 Za blisko, żeby od siebie uciec,
i za daleko, żeby się objąć...

 Dobrze jest wiedzieć więcej niż tylko to, co wiedzieć się musi.

 Jeżeli przynajmniej śnisz,
żeby mnie pokonać,
lepiej, żebyś się obudził i przeprosił.

 A dokładnie które fakty z mojej biografii pozwoliły ci wpaść na pomysł, że jestem miłą osobą?

 Usłysz mnie, dostrzeż mnie, dotknij mnie, kochaj mnie, uwolnij mnie!

 Tobie nie należą się słowa. Tobie należą się czyny.

 Na dworze bambus przesiewa wiatr z odwiecznym, smutnym szumem.

 Odszukajmy Jego ślady w naszych sercach i pójdźmy za Nim