I niestraszny mi strach, nie pozwolę mu już sobą rządzić. ...

 I nie wierzę, że nie żyjesz.
Musisz żyć, skoro wciąż cię czuję.

 Nasza przeszłość ma taki ciężar, jaki jej nadamy.

 Naród polski nie Kant, subtelnością rozumowania nikt go jeszcze nie wzruszył.

 I to nie jest żaden weltschmerz, nie jestem młodą, piękną duszą-ja po prostu jestem pierdolnięty. Chory psychicznie.

 Wielu ludzi powie ci, że nie dasz rady
– A ty po prostu odwróć się i powiedz "no to patrz".

 Pierwszy łyk z flaszki wiedzy robi cię ateistą, lecz na jej dnie czeka Bóg.

 Jestem nowoczesnym dekadentem, nie potrafię jedynie pisać wierszy...

 Dom to wcale nie są ściany
i sufity i podłogi
ale ręce naszej mamy.

 Jeśli powtarzasz coś wystarczająco często, w końcu zaczynasz w to wierzyć.

 Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku,
którego nie można wyrazić łzami. Nie można
go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać
żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca
jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.