
To nieważne, że w tej chwili nie umiesz tego powiedzieć. ...
To nieważne, że w tej chwili nie umiesz tego powiedzieć. Będę to mówiła za nas oboje. I któregoś dnia się nauczysz.
Dom jest tam, gdzie żyją twoje wspomnienia, osoby, które kochasz.
Powinnaś zrozumieć, że przyjaźniąc się z facetem, możesz pomylić to z zakochaniem.
Nigdy nie lubiłem whisky, powiedział mi. Ale piję ją bo ma bogatą historię.
To, co niebiańskie, musi wrócić do nieba.
Życie jako forma spędzania czasu przestało mnie interesować.
Lepiej być martwym bohaterem, niż żywym zdrajcą.
Żyjemy długo, bardzo długo i pracowicie, w przerwach pomiędzy intensywnymi momentami największego smutku – i także największej radości, żyjemy w ekstatycznych momentach,
lecz pomiędzy nimi trwają epickie przerwy.
W życiu najwięcej jest właśnie tych przerw, które, spragnione może następnej epifanii, lękające się następnej klęski, rozpościerają się między wielkimi i rzadkimi momentami jak łagodny płaskowyż, w wysokich górach. Póki znajdujemy się na płaskowyżu nie umiemy nigdy zgadnąć, co jeszcze się wydarzy, co przyniesie następne gwałtowne uderzenie życia. Nieraz myślimy, że nic się już nie wydarzy, że smutek nigdy się nie skończy. Ale na ogół mylimy się – zawsze przychodzi następny wstrząs,
czasem też następna radość. Zawsze przychodzi
kolejny rozdział, a w nim ukryte skarby –
żyjemy w chwili i w trwaniu.
Tylko z sukcesu człowiek musi się usprawiedliwić.
Niech poczucie winy nauczy cię, jak postąpić następnym razem.
Cechą dorosłości jest umiejętność przyznawania się do błędu.