Właśnie osiągnąłem stan ostatecznego intelektualnego wkurwienia i staję się nieprzewidywalny.

 W niedzielę, to nie widać mnie za wiele,
się nie golę, chromolę.
Nie widać w ogóle, do środka się tulę,
do siebie się tulę, do wewnątrz się tulę,
i nie widać mnie wcale,
na zewnątrz się nie palę
do świata się nie palę - nie palę się wcale.

 Wiedza i prawda od dawna już przestały być naczelną troską intelektualisty – zastąpiła je troska o to po prostu, żeby się nie dowiedziano, że on nie wie.

 
"Nie" ma złą sławę, jako wyraz egoizmu, skąpstwa, podłości. Kiedy mówimy "tak", czujemy się hojni, wielkoduszni i taktowni.

 Wszystkie koty są czarne w ciemnościach.

 Błędy, błędy. Wydaje mi się, że jestem zdolny tylko do popełniania błędów.

 Kiedy już trochę żyjesz na tym świecie, zaczynasz widzieć różne rzeczy.

 Samotność czyni z ludzi geniuszów lub idiotów.

 Kto jest dobry? Kto zły?
Nie ma ludzi dobrych i złych,

są tylko złe lub dobre uczynki.

I ludzie, którzy miotają się między nimi.

 Nie wiem, co mi się stało. Nie obraź się, ale czasem człowiek nabiera większej swobody przy kimś obcym niż przy kimś, kogo bardzo dobrze się zna. Skąd się to bierze? Wzruszyłem ramionami. - Pewnie dlatego, że obca osoba widzi nas takimi, jakimi jesteśmy, a nie takimi, jakimi staramy się jej wydać.

 Okno na świat można zasłonić gazetą.