Planowanie tym różni się od marzenia, czym marsz od tańca.

 Nie dbam o taki świat, który dwoje ludzi skazuje na tortury tylko dlatego, że się kochają.

 Nadzieja tego świata wykrwawia się z lufy karabinu.

 Ludzie po to błądzą, żeby się odnaleźć.
Gorzej, jak myślą, że się odnaleźli, a to nie prawda.

 Czyjeś uczucie, ofiarowane tak po prostu, zawsze jest trudne do zrozumienia.

 No przestańcie wreszcie truć
Dosyć już pustych słów
Ludzie mówią i kłamią
A życie podobno to sen
A ja wierzę w marzenia
Że to, czego pragnę ma sens

 Tak mało siebie samego znam, jak mógłbym uważać, że potrafię poznać kogoś innego?

 Stali w kolejce jak w sklepie. Kiedy jednego obsłużono śmiercią, inni przesuwali się na jego miejsce.

 Miłujesz, gdy ból drugiego odczuwasz na własnym ciele, i wtedy, gdy radość drugiego staje się Twoją własną radością

 Jestem teraz bardzo bogata: mam kogoś, kogo mogę kochać (…).

 Biedakowi brakuje wielu rzeczy, skąpcowi wszystkich.