Życie jest nieuleczalną chorobą: człowiekowi szkodzi wszystko.

 
Nie ma ludzi trudnych. Istnieją tylko granice naszej cierpliwości.

 Zanim piękno zniknie z tego świata, będzie jeszcze przez chwilę istnieć jako pomyłka.

 Czy mnie kochał? Nie. I jeśli popełniłam błąd, to było nim przekonanie, że ulegając mu, zatrzymam go przy sobie. Czy byłam zakochana? Bałam się, że znajdzie sobie inną? Tego rodzaju obrona nic nie znaczy... nawet ja nie widzę w niej sensu.

 Życie to nie jest sport dla widzów.
Jak będziesz się przyglądał, to ani się obejrzysz
jak życie przejdzie ci koło nosa.

 Gdańsk jest szczodry, Gdańsk dzieli się dobrem, Gdańsk chce być miastem solidarności. Za to wszystko wam serdecznie dziękuję, bo na ulicach, placach Gdańska wrzucaliście pieniądze, byliście wolontariuszami. To jest cudowny czas dzielenia się dobrem. Jesteście kochani. Gdańsk jest najcudowniejszym miastem na świecie. Dziękuję wam!

 (...) jak to 'dziwnego'? Przecież w ETAP-ie wszystko jest dziwne.

 Teraz była nikim, a będąc nikim, była tym, kim zawsze chciała być.

 Z ludźmi jest jak z książkami, dopóki ich nie otworzysz, nic o nich nie wiesz.

 Muzyka, lekarstwo i trucizna, ale przede wszystkim wierna towarzyszka życia.

 Przejdzie. Wszystko przechodzi.
Nie ma gorszego snu jak życie.
I też przechodzi.